search
top

Potęga Wyobraźni: Tworzenie Postaci

Artykuł zajął I Miejsce w Konkursie Na Najlepszy Materiał Nieoficjalny Do Systemu Wiedźmin


Tematem tego artykułu jest tworzenie postaci w grach RPG. Jako „tworzenie” rozumiem tu nie tylko odpowiednie dobranie współczynników i wymyślenie historii swojego bohatera, ale również ustalenie dla niego pewnych wzorców zachowań w określonych sytuacjach. Tekst nie zawiera żadnych stuprocentowo pewnych „sztuczek” pozwalających szybko i bez wysiłku wygenerować bohatera, gdyż takowe po prostu nie istnieją. Tworzenie postaci to proces całkowicie indywidualny i unikalny, tak samo jak unikalna będzie wykreowana postać. Nie ma tu miejsca na żadne „sposoby i sposobiki”. Wyobraźnia ich nie uznaje. Łamie wszelkie bariery i ograniczenia i to właśnie ona w procesie tworzenia bohatera powinna grać pierwsze skrzypce. W niniejszym artykule postaram się za pomocą sugestii i kilku przykładów pokazać, jak (przynajmniej w moim mniemaniu) stworzyć postać, będącą czymś więcej niż wypadkową kilkunastu wartości cech i umiejętności. Postać, która poza współczynnikami ma również coś niemierzalnego: duszę. Osobowość. Coś, co sprawi, że będziesz miał ochotę nią grać, z niecierpliwością oczekując kolejnej sesji, pragnąc stale próbować nowych rzeczy i sprawdzać się w nowych sytuacjach. Czy mi się to uda? Jest jeden sposób, żeby się przekonać. Zaczynajmy.

1. Pomysł

Zanim weźmiesz do ręki czystą kartę postaci, zanim uruchomisz program generatora, zastanów się: kim chciałbyś zagrać? Nie „kim jeszcze nie grałeś i może byś spróbował”, ale „kim CHCIAŁBYŚ zagrać”. Co zawsze chciałeś zrobić, ale nigdy nie miałeś szansy, możliwości czy odwagi? Co byłoby ciekawe na sesji?
Odpowiesz prawdopodobnie: chciałbym zagrać wojownikiem/magiem/łucznikiem/kapłanem itd. Dobrze, ale JAKIM wojownikiem, JAKIM magiem, JAKIM kapłanem? Zwyczajnym? To może zabrzmi głupio, ale wielu graczy tak robi: tworzy zwyczajne postacie, bez żadnych cech odróżniających ich od reszty tłumu. A przecież każdy ma w sobie coś wyjątkowego. Takie „zwyczajne” postacie są z reguły bezbarwne i chociaż na sesjach gracze starają się jak mogą, widać, że ich postaciom czegoś brakuje. To „coś” to unikalne cechy osobowości. A nasz bohater, którego postać winna przyciągać uwagę powinien mieć tych cech w dwójnasób. Nie twórzmy zwykłych postaci. Dokoła jest ich w bród.
Na początek potrzebny jest Pomysł. Coś, co sprawi, że postać będzie interesująca, nawet dla osoby postronnej. Coś co wzbudzi we współgraczach i w Mistrzu zaciekawienie, sympatię i szacunek.
Dla przykładu, być może nasz wojownik to podstarzały już nieco weteran wielu bitew, być może lekko kuleje wskutek jakiejś starej rany poniesionej w walce. Ale to nie czyni z niego niedołęgi, o nie! Siła ogromnego doświadczenia i opanowanie pozwolą mu wygrać niejeden pojedynek.
A może mag to zaledwie młodziutki adept swojego fachu, sierota przygarnięty przez sędziwego i staromodnego mistrza magii, gruntownie przezeń wyuczony, ale nigdy nie wysłany do szkół, a teraz wyprawiony przez mentora „w świat” w celu nabycia doświadczenia. Posiada szeroką wiedzę, ale każda rzecz jest dla niego nowa i fascynująca, a każda przygoda niesie nowe odkrycia.
Często warto zdecydować się na postać o mniej „standardowym” zawodzie. Na przykład kuglarz z wędrownej trupy cyrkowej – akrobata, błazen i iluzjonista w jednym, niebywale zwinny i zręczny. Albo kupiec, podróżujący ze swym przenośnym kramem, sprzedający własnej roboty eliksiry, z których może nie wszystkie działają tak, jak powinny, ale zmieszanie jakiejś przydatnej mikstury nie powinno sprawić mu większych problemów.
Szczerze mówiąc, tego typu pomysły rzadko przychodzą do głowy ot, tak – na zawołanie. Zazwyczaj wpada się na nie przypadkiem, w najmniej spodziewanym momencie. Przeważnie na początku wystarcza hasło – jedno lub dwa słowa, na przykład „cyrkowiec”, „stary wiarus” czy „handlarz eliksirów”. Jeśli Twój pomysł będzie dobry, w ciągu kilku chwil zaczniesz dostrzegać zarys postaci. Stopniowo wymyślaj kolejne jej cechy, kompletuj charakterystykę. Warto „pochodzić” z pomysłem jakiś czas, rozbudować go.
Jeśli masz problemy z własnym pomysłem, spróbuj czegoś innego – wzorowania. Nie ma powodu, żeby wstydzić się dobrych wzorców. Twoim idolem był Han Solo? Może pan Spock albo MacGyver? Albo inna postać z filmu lub książki? Możesz przenieść pewne jej cechy do swojego bohatera – o ile nie będzie to zbyt nachalne ani zbyt ewidentne.
Jeśli masz już pomysł na postać, którą chciałbyś grać, idźmy dalej.

2. Historia postaci

Gdy masz już swój unikalny i oryginalny pomysł na postać, wymyślenie jej historii nie powinno Ci sprawić większego problemu. Jedna, jedyna rada: nie przesadzaj. Zazwyczaj kilka zdań w zupełności wystarcza. Wyjaśnij krótko, kim jesteś i skąd pochodzisz, bez wchodzenia w zbędne szczegóły. Nie przesadzaj też (i przede wszystkim) w treści. Bywa, że gracze opisują liczne bohaterskie czyny, których jakoby dokonali, bądź inne barwne epizody z ich życia. Wówczas w krótkim czasie ujawni się dysproporcja między ich przeszłością a tym, co są w stanie zrobić na sesji. Nasuwa się wtedy wrażenie, że bohater opisany w historii i ten, z którym mamy do czynienia to dwie różne osoby.
Nadmierna chęć ubarwienia swojej historii prowadzi często do niewiarygodnych nonsensów. Przykładem może być żołnierz, który (według historii postaci) służąc w armii walczył w pięciu różnych wojnach, wsławił się mężnymi czynami w licznych bitwach, dorobił stopnia oficerskiego, a na karcie ma wpisany wiek: 25 lat. A teraz włóczy się po Kontynencie w towarzystwie grupy awanturników. W porządku, ten przykład zmyśliłem, ale następny jest prawdziwy. Rekord bowiem należy do pewnego znanego mi osobiście bohatera, który w wieku lat dziesięciu korzystał z usług pań lekkich obyczajów! Wychowywał się w burdelu, po czym został… czarodziejem.
Naprawdę, historia postaci to nie podanie o pracę. Nie zostaniesz odrzucony za to, że nie dokonałeś dotąd żadnych wzniosłych czynów. Przyjdzie jeszcze na to czas. Twoja wielka przygoda dopiero się zaczyna.

3. Współczynniki

Teraz dopiero weź do ręki czystą kartę postaci. Zastanów się: jakie cechy powinna mieć twoja postać? Jakie wynikają z jej zajęcia czy zawodu? Czy jest silna, czy raczej inteligentna? Czy istnieje jakiś specjalny powód, dla którego któraś z cech powinna górować nad innymi? Być może natura obdarzyła Twojego bohatera doskonałym słuchem i bystrym wzrokiem? Może jest zwinny i szybki? A może jest niewiarygodnie przystojny, co może być pomocne, jak również stać się przyczyną kłopotów? Ustalając cechy potrzebne postaci do wykonywanego zajęcia można kierować się umiejętnościami do nich przypisanymi. Czy bohater zamierza strzelać? Czy jest w stanie coś upolować? A może to złodziej znający się na doliniarstwie i otwieraniu zamków? Zainwestuj w te cechy, pod którymi jest najwięcej umiejętności potrzebnych Twojej postaci. Nie należy też zapominać o różnicach rasowych (tfu, paskudnie to brzmi). U krasnoluda winna dominować siła fizyczna, zaś intelekt pozostawać powinien na poziomie… hmm… przyzwoitym (chyba, że nasz przyjaciel jest bankierem lub kupcem, wówczas proszę bardzo). Co innego w przypadku elfa – tu ważna jest ogłada i zwinność (te rzeczy są zresztą narzucone).
Ważna sprawa: nie patrz na postać jako na siebie. Ona NIE JEST Tobą. To Ty możesz być nią. Nigdy na odwrót.
Nie podnoś cech niepotrzebnych. Po co magowi duża siła fizyczna? Na co zda się krasnoludowi wysoka ogłada? Skąd kapłan wziąć ma wyćwiczoną kondycję? Podobnie wygląda sprawa umiejętności. Cóż to za wiedźmin, który równie dobrze rozmawia, co walczy? A widywałem już takich.
Wiadomo, że umiejętność czytania i pisania to ważny i przydatny atut. Ale czy zawsze warto windować ją na wysokie poziomy? Jeśli twój bohater nie chodził do żadnych poważnych szkół, może wystarczy mu podstawowa znajomość alfabetu? Pamiętajmy, że w większości światów fantasy mało kto jest w stanie podpisać się inaczej niż krzyżykiem.
Najważniejsza rzecz, o której trzeba pamiętać ustalając współczynniki to to, żeby nie starać się stworzyć postaci „dobrej we wszystkim” Coś takiego jest niewykonalne za standardową liczbę punktów postaci. Powstanie wówczas ktoś, kim nie wiadomo do końca, jak grać (wszystkie cechy na podobnym poziomie, nic nie dominuje), zaś co do testów – jeśli Mistrz lubi rzucać „na wszystko”, to rzadko kiedy coś się powiedzie, a jeśli Bajarz preferuje metodę „na oko” (szacowanie wyniku na podstawie wysokości odpowiednich współczynników) – cóż, wszystkie wartości raczej niskie… Domyśl się sam.

4. Dodawanie głębi

Większość graczy w tym momencie kończy tworzenie, chowa wypisaną kartę postaci i zapomina o niej aż do dnia sesji. Niesłusznie. Nie wiedzą, że teraz dopiero zaczyna się prawdziwa zabawa.
Na początek wyobraź sobie swojego bohatera. Pomyśl, jak wygląda, jak się ubiera, jaką nosi fryzurę. Czy dba o swoje włosy (np. czarodzieje), czy nosi ścięte krótko, dla wygody (większość wojowników, choć oczywiście nie wszyscy – Ty możesz być wyjątkiem!). Jakiej używa broni i w jaki sposób ją nosi? Jak zachowuje się w karczmie? Czy wchodzi do niej normalnie, czy może tak, aby go wszyscy widzieli? A może wręcz przeciwnie, woli być nie zauważony? Jakim tonem złoży zamówienie? I, co ważne, co zamówi? Pora skończyć z przesądem, że bohaterowie gier RPG żywią się w 99% jajecznicą! Może nasz przyjaciel ma jakąś ulubioną potrawę? Może nie jada mięsa (np. druid)? Albo przede wszystkim zwraca uwagę na to, czy zostały mu podane czyste sztućce i naczynia? Czy szasta pieniędzmi, czy może przeciwnie – jest chorobliwym sknerą?
Będąc w dużym mieście, na co wyda pieniądze? Czy kupi sobie nowe ubranie, miecz lub tarczę, bełty do kuszy, czy może raczej wpłaci gotówkę do banku i wymieni na weksel? A może przepuści wszystko w karczmie i domu uciech, żeby nazajutrz wesoły i bez grosza śmiało ruszyć ku nowym przygodom?
Czy jest coś, co lubi? Wybierz to, co do niego pasuje. Może gra na czymś amatorsko (nie znaczy, że dobrze)? Może stale żuje tytoń, doprowadzając innych do szału, albo jest pasjonatem gry w gwinta (niekoniecznie będąc krasnoludem)?
Pomyśl o jego psychice. Co lubi, a czego nienawidzi? Co zrobi, jeśli tylko nadarzy się okazja, a czego nie zrobiłby za żadne skarby?
Pomyśl jak zachowa się w różnych sytuacjach. Jak reaguje na zniewagi i zaczepki? Czy jest coś, co szczególnie go obrazi? Czy znieważany, udaje, że nie słyszy, odgryza się używając jeszcze bardziej ciętych obelg, czy rzuca się na adwersarza z wściekłością w oczach? A może spokojnie czeka, aż ten zbliży się i popełni jakiś błąd, aby powalić go jednym celnym ciosem?
Jak zachowuje się podczas walki? Czy jest spokojny, roznosi go zapał, albo jest tchórzliwy? Walczy w milczeniu, czy rzuca obelżywe okrzyki bojowe? (zawsze opłaca się mieć kilka dosadnych epitetów w zanadrzu, na wszelki wypadek) Jaki ma styl walki: czysto siłowy czy finezyjny? (warto mieć to na uwadze przy doborze manewrów) Czy zawaha się przed zadaniem ciosu w plecy?
Spójrz na swoją kartę postaci, na umiejętności, jakie wybrałeś dla swojego bohatera. Wyobraź go sobie korzystającego z każdej z nich. Chodzi głównie te umiejętności, które wymagają odgrywania. Jak twoja postać wykorzysta umiejętność Przekupstwa czy Zastraszania? Jak będzie wyglądało wykorzystanie Hazardu? Jak Twój bohater targuje się, jak rzuca czary, jak się modli? Wyobraź sobie to. Kiedy przydatne będzie mu Szelmostwo, a kiedy Etykieta? Jak należy wtedy się zachować? Jak postać zaimponuje znajomością Geografii czy Astrologii? Gdzie i do kogo uda się w celu Zebrania Informacji? Wszystko to dokładnie przemyśl. Opracuj wzorce zachowań dla różnych sytuacji. Przetestuj je i przećwicz. Nawet jeśli nigdy ich nie wykorzystasz, pomogą Ci lepiej poczuć postać. Potraktuj to jako wyzwanie aktorskie. Nikt nie widzi – zaszalej!

5. Porady i sugestie

Na zakończenie kilka ogólnych rad, które przyszły mi na myśl podczas pisania, a z różnych względów nie pasowały do żadnego z powyższych podpunktów. Niektóre z nich odnoszą się również w pewnym stopniu do grania, ale warto o nich pamiętać już podczas tworzenia.

Wady nie są złe. Często gracze starają się stworzyć postacie idealne. Coś takiego jest, nie waham się powiedzieć, wbrew naturze. Spróbuj wybrać jakąś niegroźną i niezbyt uciążliwą wadę dla swojego bohatera. Może na przykład Twoja postać nie najlepiej czuje się w zamkniętych pomieszczeniach (zawsze musi mieć otwarte przynajmniej okno) albo jest nieufna wobec obcych. Ba, czasem może się okazać, że nawet najpotężniejszy wojownik boi się pająków! Tego typu drobne niedoskonałości pomogą urealnić i uplastycznić postać. Poszerzą też jej wachlarz możliwych zagrań. „Przestańmy być doskonali. Ewoluujmy!”
Wiek nie jest wadą. Sądzę, że około 95% postaci graczy mieści się w przedziale wiekowym 20-30 lat (nie licząc magów i krasnoludów, chociaż tego też nie jestem całkiem pewien). A co później? Emerytura? Granie kimś w wieku nieco bardziej zaawansowanym może okazać się całkiem ciekawym wyzwaniem. Czterdziestka na karku to jeszcze nie powód, żeby od razu kłaść się do trumny.
Warto też powiedzieć kilka słów o Zapomnianych Rasach. Nie, nie chodzi mi o żaden Zew Cthulhu. Po prostu zazwyczaj trudno jest spotkać graczy kreujących postacie należące do pewnych, pospolitych zresztą, ras. I o ile granie driadą istotnie może nastręczać sporo problemów (zwłaszcza w mieście), to bycie przedstawicielem szlachetnej rasy niziołków lub gnomów otwiera mnóstwo nowych możliwości.
W świecie „Wiedźmina” Andrzej Sapkowski znacznie złagodził dogmat, że „niziołki to rolnicy, więc siedzą w swoich wioskach i basta”. Argumentem nie jest też wyznawany przez wielu pogląd, że „niziołki to słaba rasa” (neonaziści?). W opowiadaniu „Wieczny ogień” napisane jest, że niziołek zwinnością dorównuje wiedźminowi. A celnie rzucony kamień może szybko pozbawić oka i złudzeń co do „słabych ras” szarżującego na nas zbira, jak również błyskawicznie i bezszmerowo odesłać w ramiona Morfeusza denerwującego strażnika-służbistę uparcie pełniącego wartę w najmniej odpowiednim miejscu i czasie.
Co do gnomów, to w świecie „Wiedźmina” zostali oni obdarzeni wyjątkowym talentem technicznym i inżynierskim. Czy nikt nie dostrzega, że bohater będący gnomem jest w stanie naprawić praktycznie każde urządzenie, nawet znaleziony na śmietniku miecz może w krótkim czasie doprowadzić do idealnej ostrości, a w licznych kieszeniach jego ubrania znaleźć można najprzeróżniejsze gadżety i narzędzia, od składanej lunety po korkociąg? Dla gnomiego inżyniera otwarcie zamka to żaden problem, zaś konstruowanie pułapek z tego, co akurat jest pod ręką może być w krytycznej sytuacji prawdziwym koncertem umiejętności technicznych. Oraz wyobraźni gracza. Twojej wyobraźni.

6. Na zakończenie

Mam nadzieję, że rady zawarte w tym artykule będą pomocne przy tworzeniu bohatera. Mam też nadzieję, że udało mi się powiedzieć kilka rzeczy, które jeszcze nie zostały powiedziane i które nie zostaną z miejsca odrzucone jako oczywiste. Starałem się za wszelką cenę unikać modnego wśród niektórych redaktorów „pism branżowych” kreowania się na wszystkowiedzącego. Mówienia z pozycji mentora. Nie jestem nim. Jeśli masz inne metody, inny styl, niczego Ci nie narzucam. Graj tak, jak Ci wygodnie. Prawdziwym celem tego tekstu jest pobudzenie do działania wyobraźni. Uświadomienie tych aspektów kreowania postaci, które często pozostają niezauważone. Pokazanie, jak można tworzonej postaci nadać unikalną osobowość. Jej własny, indywidualny charakter. Jak zaszyć w niej tę ulotną iskierkę, będącą w istocie maleńką cząstką nas samych. Dać jej to coś, co sprawi, że nasz bohater będzie potężniejszy niż najsilniejszy wojownik i najbardziej zaawansowany mag. Coś, co z braku lepszego określenia nazywamy Duszą. Bo bez tego nasza postać będzie jedynie cyferkami na kartce papieru.

Michał „mfx” Lisiecki

43 komentarze do “Potęga Wyobraźni: Tworzenie Postaci”

  1. borg pisze:

    Na to wszyscy czekaliśmy. W końcu artykuł pomagający w rozpoczęciu przygody z W:GW. Warto przeczytać!!

  2. bodzio pisze:

    Świetny artykuł. Na prawdę bardzo mi się podobał. Do niedawna (zazwyczaj jestem MG) myślałem, że tworze ciekawe postacie, a tak na prawde tworzylem tylko takie „zwykłe”. Polece go moim graczom 😉
    Jedyne do czego bym sie przyczepil to troche za malo ostrzezen. Wiesz, jesli czlowiek bedzie caly czas myslal nad postacia to moze na prawde miec problemy z samoświadomością. Dzieki za to „Mozesz byc postacia, ale nie odwrotnie”. W ogole bardzo dobry artykuł. Z moich wczesniejszych rozmow z jednym graczem wynika, ze on wlasnie tak robi. Gdy ma wolna chwile mysli sobie nad postacia, stawia ja w roznych sytuacjach i zastanawia sie jakby postapiła. TO na prawde dobry artykul. Mfx: zdradzasz coraz to nowe talenyt. Nie tylko w grafice jestes dobry 😉

    pozdro

  3. Missio pisze:

    po tym artykule zastanawiam sie nad stworzeniem nowej postaci……..

  4. Turkey pisze:

    Bardzo dobry!!! Po tym moi gracze dopiero zaczęli zastanawiac się nad swoimi postaciami, wcześniej chcieli szybko zagrać i ich postacie wyglądały jak liczby w Matrixie.
    Oby tak dalej!!!

  5. tompaluch pisze:

    Zdecydowanie najlepszy artykuł na tej stronie.
    Jestem pod wrażeniem.

  6. Anonim pisze:

    Świetny artykuł. Z przyjemnością się czyta. Bardzo mi pomógł. Wielkie dzięki.

  7. Anonim pisze:

    dobry artykół
    myśle że taki artykół powinienen się znależć w kuźni Grishama

  8. Anonim pisze:

    Zeby nie bylo, ze ciagle narzekam…

    Super artykul!Takich wlasnie jak najwiecej!!!:)

  9. warened pisze:

    no cóż……………………………
    kolejna przyznana 10

  10. Breja pisze:

    Zniknął mój bardzo długi,pozytywnie oceniajacy(z minimalnymi uzasadnionymi zastrzeżeniami) komentarz do artykułu Mfx’x.Nie mam siły i ochoty pisać tego wszystkiego ponownie.Może z racji zakończenia awantury Borg go przywróci(szczerze mówiąc nie widze przeciwwskazań).
    Dlatego nie rozpisujac sie gratuluje autorowi.
    To jest bardzo dobry i bardzo potrzebny artykuł.

    Lesny Dziadek

  11. Marko_poloj pisze:

    o KURCZE WZRUSZYŁEM SIE BUU:)
    DAŁBYM 11

  12. Darkling pisze:

    Zaparło dech… Naprawde dobry artykuł. Wymusiłem nim z graczy wczuwanie się w tworzenie postaci. I za to wielkie dzięki.

  13. Yenefer pisze:

    Artykul bardzo ciekawy i dobrze napisany. Mnogosc pytan pomocniczych natchnela mnie do wymyslenia nowej postaci do W:GW. Pomimo koncowych zapewnien o "niementorstwie" tekst napisany jest tonem wszystkowiedzacym i nie znoszacym sprzeciwu, aczkolwiek zlagodzony ostatnim akapitem. W pismach branzowych prawie nigdy nie pisuja redaktorzy tylko autorzy. Ci pierwsi jedynie dobieraja i sprawdzaja teksty drugich 🙂

    Mfixie przemyciles w tym artykule pare bardzo interesujacych mysli jak np "Ona NIE JEST Tobą. To Ty możesz być nią. Nigdy na odwrót", choc troszke kontrowersyjnych.
    W paru momentach mialam wrazenie iz nie potrafiles uzasadnic swojej sugestii
    To jednak drobnostki ktore trudno jest dostrzec 🙂
    Kawal swietnej roboty. Powinies sprobowac swoich sil w ktorym z branzowych pism

  14. vedimin pisze:

    ostatnio jest coraz mniej artykułów takich jak ten _ a szkoda, bo wtedy strona nie miała by sobie równych

  15. Ilidan pisze:

    Co tu dużo gadać „Cudo nie artykuł”.

  16. kasior1991 pisze:

    spoko jesteś pozytywny

    <dźeśenć>

  17. aranloth pisze:

    Za-cool-czaste, jakby to powiedziala moja kolezanka.
    poprostu cudo pomoglo mi niesmowicie. Dzieki!

  18. badgod89 pisze:

    Dobra, macie już ten artykół. [b] Czy możecie już powiedzieć kiedy premiera?[/b]

  19. LurtZ pisze:

    Tekst poprawnie napisany, ale autor Ameryki nie odkryl. Temat oklepany, a art dla zupelnie zielonych. Odemnie 4.Tak notabene – gdyby to odemnie zalezalo to dalbym temu tekstowi drugie miejsce – razem z tym o prowadzeniu w konwencji horroru.

  20. cormalek pisze:

    no… dalem '4′ bo art – powiedzmy sobie szczerze – dotyczy w gruncie zeczy spraw elementarnych, ktos kto tego nie rozumie nie powinien chyba grac w RPG…
    [b]ALE[/b]
    Nie czarujmy sie: tak dobrze nie jest.Czasem, jak sie nie ma co sie lubi to sie… cierpi:-( Sam jestem w sytuacji gdzie gramy z totalnym idiota-ale to mus. Moze trafi na ten art i czegos sie nauczy, moze i wielu innych.
    Zaś pomijając kwestie merytoryczne, art napisany (IMHO) w sposób b.czytelny i uporzadkowany – czekam na wiecej tworczosci 😀

  21. hubi234 pisze:

    Ludzie, porady na tej stronie (jak i zapewne na kazdej innej) sa dla poczatkujacych i ew. srednio zaawansowanych! Doswiadczeni gracze/bajarze juz wiedza wystarczajaco duzo, zeby nie zwracac uwagi na porady innych, bo maja opracowane swoje wlasne metody na gre… Ten art zasluguje na 10, bo jest przejzyscie napisany i dla nie-bardzo-doswiadczonych moze byc zupelnym przelomem w grze. O to tutaj wlasnie chodzi.

  22. Mabh pisze:

    Art. bardzo dobry. Bardzo mi sie podobał, bardzo mi pomógł. Przedtem nie wiedziałam jak zabrać sie za tworzenie postaci. Teraz już wiem. Jak zabiore się do roboty to na pewno będę pamiętać o tych radach. Wielkie dzieki.

  23. Mrimm pisze:

    Co tu dużo pisać. Ten artykuł to najlepszy zbiór rad przy tworzeniu postaci jaki widziałem(może dlatego, że jedyny;)). Nic dodać nic ująć- tylko pokazywać nowym graczom przed tworzeniem postaci.

  24. Gasapar pisze:

    Jako dość początkujący w systemie, a totalny żółtodziób jako MG, ten artykuł jest dla mnie idelny. Dobiero co składam ludzi, którzy by jakoś umieli zagrać, a dzięki temu będą się oni mogli perfekcyjnie, albo dość zaawansowanie wczuć w rolę, co umili wszystkim sesję. Wielkie dzięki.

  25. Delar pisze:

    Jest to naprwdę bardzo dobry artykuł, który pomoże mi (początkującemu rpgowcowi) stworzyć super postać.
    Pokażę go także kolegom z którymi będę grał. SUPER!!!!
    OCENA 10

  26. theglow pisze:

    powiem krotko: 10, 10, 10, 10. SWIETNE!

  27. artiplexip pisze:

    daję bez wachania 10
    jeden z moich graczy zawsze przychodził na sesję brał krasnoluda wojownika ustalał kilka współczynników i grał..
    zero pomysłu zero inwencji. Kazałem mu więc przeczytac tan artykuł… i przestał tak robić.
    Zaczął grać kupcami, szulerami itp.
    wielkie dzięki za ten artykuł

  28. Altar pisze:

    Super!!! Full wypas!!! Po takim artykle, moi kumple wnowili grę! daje dyche

  29. wiewiur pisze:

    wyjazd chopie !!!! jesteś mocny

  30. Ciesiel pisze:

    Cóż, czytam ten artykuł właściwie przed każdą sesją… (naprawde bardzo pomaga w graniu) ale dopiero teraz zauważyłem, że jeszcze go nie oceniłem… 10 oczywiście 🙂

  31. Koniec pisze:

    dać tu dyche to za mało. Ten artykuł jest zaj***ty. Do tego czasu zwykle grałem człowiekiem łowcą. Ale tutaj spodobał mi sie pomysł z ulubioną postacią (Mcgyver). A że mi spodobał się Jack Sparrow z Pirató z Karaibów, teraz gram kolesiem co gdy chodzi zawsze wyglada na pijanego, który zawsze ma plan i potrafi nieźle zdenerwować 😛

  32. bezlist pisze:

    A ja i tak bede zarł jajecznice;-) Artykuł świetny. Mam paru graczy którym to pokarze…jesli nadal bedą grać paroma cyferka na kawałku papieru to już nic im nie pomoże…
    Bezdyskusyjne 10!!!

  33. Karanthir pisze:

    10 bez żadnego ale. Świetny artykuł, dzięki niemu ja i moja hanza utworzyliśmy na nowo postacie. Więcej takich cudeniek!!!! Niziołki to słaba rasa. Neonaziści? być może ja tam niziołki szanuje;]

  34. Elevandar pisze:

    Co tu owijać w bawełne. Jeden z lepszych artykułów na stronie, 10 i już!! Bardzo pomorze mojemu koledze który w D&D na naszych sesjach gra wciąż półorkiem-wojownikiem.

  35. Raziel pisze:

    Świetny artykuł , cosik dla mistrza gry i dla gracza, wielkie gratki =)*I(SDJ)I*

  36. flaty pisze:

    i to jest to czego najbardziej nie lubie: postacie idealne.nie dość że to nie naturalne, to jeszcze wychodzą im wszystkie testy! [b]nie cierpie tego

  37. WcKaczek pisze:

    Bardzo dobry artykuł! Mówi o tym, do czego doświadczony gracz/MG dochodzi sam, ale przydałby się do przeczytania moim mistrzom gry, którzy nażekają, że jak tworzę postać, to nigdy nie wiadomo ci mi do głowy strzeli. Ostatnio stworzone postacie (tzn. chciałem grać, ale nie wszystkie MG dopuszczali) półsmokiem, aniołem, 4 różnymi rodzajami magów (wiedzący, czarnoksiężnik, ilizjonista, psionik), a także mnich- skrytobójca (taki ninja). Narzekają, że zaraz będę chciał grać reaktorem jądrowym. Eh…

  38. Radagast pisze:

    Daję 10. Mam wśród swoich graczy osoby które grają praktycznie tylko ludźmi i to wyłącznie rębaczmi łbów. To nudne i zniechęcające. Każe im przeczytać ten artykuł.

  39. tomek_n88 pisze:

    Naprawde bardzo dobry artykuł, daje 10 chociaż wiele osób powie że powiniem dostać więcej. Jestem zachfycony tym artykułem i nosze w sercu cichą nadzieje że to wejdzie w życie. Według mnieartykułowi nic nie brakuje.

  40. Wodzus pisze:

    Artykuł jest doskonały.

    No to tyle.

  41. milea pisze:

    Artykuł świetny! Na pewno pomoże tworzyć oryginalne postacie.
    Pamietam pierwszą sesję z Młotka:
    – To moją rodzinną wioskę wyrżnęły orki i szukam zemsty.
    – To był mój pomysł!
    Wszyscy szukali zemsty 🙂

  42. Crazy Punk pisze:

    🙂

    tjaaa…. skąd m to znamy?

  43. Solo pisze:

    Znam kilka osób które powinny przeczytac ten artykuł….
    Bardzo dobry tekst.

Skomentuj aranloth Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.

top